Υπάρχουν πολλοί τρόποι διαφυγής από την σκληρότητα της καθημερινότητας, αρκεί να έχουμε φαντασία και όμορφους ανθρώπους δίπλα μας. Ανθρώπους που όταν τους υψώνουν τοίχους πασχίζουν να χτίσουν γέφυρες.Έτσι ένα πρωί του Μαρτίου τέσσερις φίλες έφτιαξαν το δικό τους σαλόνι για να πίνουν καφέ ή κρασί όσο καιρό μας έλεγαν πως πρέπει να μείνουμε σπίτι. Ένα σαλόνι που βρήκε στέγη στα κοινωνικά δίκτυα και έτσι μηδένισε την όποια χιλιομετρική απόσταση τις κρατούσε μακριά.
Στο σαλόνι αυτό δεν υπάρχει ομοιομορφία χρωμάτων και υφών, δεν το επιμελήθηκε κανένας διακοσμητής, ο μοναδικός κανόνας που διέπει την «διακόσμηση» του είναι η αγάπη και η ανάγκη για μια ουσιαστική επικοινωνία. Κάπως έτσι φτάσαμε στον φετινό Φευβρουάριο και το σαλόνι μας απόφάσισε να ανοίξει τις πόρτες του για όλους εκείνους που επιμένουν να χτίζουν γέφυρες και να ζωγραφίζουν ανθισμένες μαργαρίτες μέσα στην καρδιά του χειμώνα.
Καθώς βυθίζομαστε σε μια κατάσταση αβεβαιότητας, νιώθωντας πως μας έχουν κλέψει κάθε χαρά από τη ζωή και μας έχουν μετατρέψει σε καλορυθμισμένες μηχανές παραγωγής που τις καλύπτει επιμελώς ένα διάφανο πέπλο φόβου, αποφασίσαμε να χτίσουμε την δικιά μας γωνιά μέσα στην σκληρότητα της σύγχρονης ζωής. Ας απλώσουμε ένα νέο διάφανο πέπλό του νοιάζομαι και όχι του φοβάμαι...ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε μια κοινωνία γεμάτη ενσυναίσθηση.
Καλώς ορίσατε!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου