Ίσως μεγαλωνουμε σε κοινωνίες που πιστεύουν πως οι αλλαγές έρχονται μαγικά, βγαίνουν μάλλον από το μαγικό ραβδί κάποιας μαγικής νεράιδας και φυσικά χωρίς κόστος, ειδικά προσωπικό!
Αν κουράστηκες απ οτην άσχημη επανάληψη της καθημερινότητας, ή ακόμα και της ίδιας της ζωής, αν τα αποθέματα της υπομονής σου τείνουν να εξαντληθούν γίνε εσύ η αλλαγή που περίμενεις να δεις στους άλλους!
Η ζωή μας είναι "δράση-αντίδραση", ένα όμορφο δίπολο που μας επιστρέφει την ενέργεια που εμείς οι ίδιοι της δίνουμε. Αν λοιπόν κάθε πρωί σηκώνεσαι με διάθεση γκρίνιας γιατί θα πας στη δουλειά και πάλι όλα θα περάσουν απο τα δύο σου χέρια, αν ξέρεις ήδη πως στο νεροχύτη θα βρεις το ποτήρι και το πιάτο του συντρόφου σου γιατί πάλι δεν το έπλυνε και το άφησε για εσένα μήπως αντί για την καλλιέργεια του θυμού, να αποφασίσεις να αλλάξεις τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι όσα συμβαίνουν γύρω σου;
Ας το δούμε σαν ένα πείραμα, μην φωνάξεις σε αυτόν που προσπαθεί να σου κλέψει τη σειρά στην ουρά για το ταμείο, εξήγησε του ευγενικά ότι περίμενες πριν από εκείνον. Μην νευριάσεις με τον συνάδελφο που άφησε έξτρα δουλειά για εσένα απλά υπενθύμισε του ευγενικά ότι είναι δική του αρμοδιότητα να ολοκληρώνει τις υποθέσεις του. Πλύνε το πιάτο και το ποτήρι και άφησε ένα αστείο σημείωμα στο ψυγείο για τον σύντροφο σου, μην του τηλεφωνείς με νεύρα γιατί "σου κάνει τη ζωή δύσκολη"!
Όλα είναι θέμα οπτικής, έχουμε την τάση να αντιλαμβανόμαστε όσα συμβαίνουν γύρω μας με μια δόση καχυποψίας. Το καλύτερο παράδειγμα μπορούμε να το αντλησουμε από τα παιδιά. Σπάνια εκνευρίζονται από μια λανθάνουσα συμπεριφορά των άλλων παιδιών, είναι λογικό βέβαια γιατί από τα μάτια των παιδιών απουσιάζει ο φακός του εγωισμού.
Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις οπτική και συμπεριφορά, θέλει προσπάθεια για να λειαίνει κανείς τις ατέλειες του και να αποχωριστεί τον γκρινιάρη εαυτό του κυρίως όμως είναι δύσκολο να ωριμασουμε και να μάθουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Ισως είναι κατάλοιπο της παιδικής μας ηλικίας αυτή η αναπαραγωγή της γκρίνιας, όπως τότε την απευθυναμε στη μαμά μας κι εκείνη πάντα μας κατανόουσε, ίσως και να αναλάμβανε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογούσε.
Όταν όμως θέλουμε να αλλάξει κάτι πρέπει κι εμείς να γίνουμε κομμάτι αυτής της αλλαγής, να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε κάποιες ανέσεις και κάποιες ιδιοτροπίες μας. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για κανένα πρόβλημα. Αν μας έχει κουράσει αυτή η αναλγησία που συνταμε κάθε μέρα γύρω μας, αν μας έχει κουράσει η καθημερινοτητα, αυτή η απλωμενη απάθεια σε κάθε σημαντική πτυχή της ζωής μας, αν μας κούρασε η καραμέλα της ατομικής ευθύνης, αν μας τρομάζει η έλλειψη γιατρών, αν μας εξοργίζει η υποβάθμιση της δημοσίας παιδείας, αν μας ενοχλεί η παρουσία της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο, αν μας ενοχλεί να υποτιμούν την νοημοσύνη αλλά κυρίως να υπονομεύουν το μέλλον μας πρέπει εμείς να γίνουμε η αλλαγή που επιθυμούμε!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου