Σκηνή Πολέμου - Maximilien Luce - 1914-1918
Οι αριθμοί που ακολούθησαν τον πρώτο βομβαρδισμό τεράστιοι, πολλές βόμβες, (80.000),πολλά κατεστραμμένα κτίρια (1.000.000) και πολλοί νεκροί (40.000).
Κι ενώ τα κτίρια ήταν μισογκρεμισμένα, κι ενώ οι βομβαρδισμοί συνεχίζονταν, ταυτόχρονα συνεχιζόταν και η ζωή! Τα παιδιά έπαιζαν στα πεζοδρόμια, οι δρόμοι είχαν κίνηση και οι έμποροι συνέχιζαν να πουλάνε το εμπόρευμα τους ακόμα και με καταστήματα που είχαν καταρρεύσει. Πολλοί μάλιστα από αυτούς είχαν τοποθετήσει το εμπόρευμα τους στο πεζοδρόμιο και είχαν γράψει χιουμοριστικές πινακίδες. (Δεν έχουμε τζάμια πια, αλλά έχουμε εξαιρετικά ποτά. Πιο ανοιχτό απ ότι συνήθως.)
Οι δημοσιογράφοι δε, που έφταναν στις περιοχές που είχαν πληγεί περισσότερο συναντούσαν ανθρώπους να πίνουν αργά-αργά το τσάι τους, χωρίς καμία ένδειξη φόβου. Με το ίδιο χιούμορ μάλιστα ανακοινώνονταν κάθε βράδυ οι ειδήσεις που αφορούσαν την εξέλιξη των βομβαρδισμών. Κι ενώ ο διάσημος ψυχολόγος των μαζών Γκιστάβ Λε Μπον υποστήριξε πως οι βομβαρδισμοί θα οδηγούσαν σε κατάρρευση του ηθικού των πολιτών, η δύσκολη αυτή κατάσταση έβγαλε στην επιφάνεια ότι καλύτερο υπήρχε στους ανθρώπους!
Οι επιστημονικές μελέτες από ειδικούς που έκαναν αυτοψία στις περιοχές που είχαν πληγεί ιδιαιτέρως από το Blitz, έδειξαν ότι δεν κατέρρευσε το ηθικό των πολιτών ενώ ταυτόχρονα υπήρξαν και θετικές οικονομικές εξελίξεις αφού παρουσιάστηκε μεγάλη αύξηση της παραγωγής.
Ο Χίτλερ, ο Τσωρτσιλ, ο Ρούζβελτ και ο Λιντεμαν είχαν κι αυτοί "εξαπατηθεί" από τον ισχυρισμό του Λε Μπον. Πιστεύαν από κοινού πως οι αλλεπάλληλοι βομβαρδισμοί θα θρυμμάτιζαν την επίστρωση του πολιτισμού. Όσο αυξάνονταν όμως οι βόμβες τόσο πιο πολύ ενισχύοταν η επίστρωση του πολιτισμού. Ο ένας βοηθούσε τον άλλον. Ακόμα και τα μέλη της Χιτλερικής νεολαίας φρόντιζαν τους άστεγους και τους τραυματίες.
Ήταν δηλαδή τόσο καλά δομημένος ο πολιτισμός που οι άνθρωποι στην μεγάλη αυτή δυσκολία έφτιαξαν μια αλυσίδα αλληλεγγύης και βοήθησαν ο ένας τον άλλον ενώ ταυτόχρονα κατάφεραν να αφήσουν στην άκρη τον φόβο τους "μην τυχόν τραυματιστούν θανάσιμα" και ακολούθησαν την ίδια την ζωή.
Οι αξίες, οι παραδόσεις, η παιδεία, η μόρφωση, η αισθητική, εκλέπτυνση συμπεριφοράς, που συνισταμένα διαμορφώνουν τον τρόπο ζωής των ανθρώπων κατά τόπους είναι ένα κομμάτι του πολιτισμού. Υλικά και πνευματικά έργα, δραστηριότητες και έθιμα που δίνουν κάτι παραπάνω από "χρώμα" στην ρουτίνα της καθημερινότητας. Προάγουν διακριτικά και σταδιακά όλες αυτές τις αρετές και τις αξίες που κατά καιρούς ο άνθρωπος καλείται να χρησιμοποιήσει σαν "όπλο" απέναντί σε μια δύσκολη συγκυρία.
Ο πολιτισμός είναι αναμφίβολα η ασπίδα του ανθρώπου, ήταν ανέκαθεν! Οι σύγχρονες κοινωνίες όμως προάγουν με το ίδιο σθένος τον πολιτισμό;
Ας μην είμαστε μηδενιστές, υπάρχουν πολλοί κρατικοί και μη φορείς που προάγουν την έννοια του πολιτισμού τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Υπάρχουν κάποιοι σύλλογοι διαμάντια στην επικράτεια της χώρας που μεταλαμπαδεύουν στις επόμενες γενιές τα ήθη και τα έθιμα μας. Κι εμείς όμως πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας! Πρέπει να έχουμε "ανοιχτή" την πόρτα του σπιτιού μας για να φιλοξενήσουμε τον πολιτισμό.
Η ιστορία που πολλές φορές αναρωτιουνται τα νέα παιδιά γιατί την διδάσκονται στο σχολείο, είναι γεμάτη παραδείγματα για το σύγχρονο κόσμο και ευτυχώς φυλάει σαν κόρη οφθαλμού κάθε ίχνος που άφησε ο άνθρωπος στο περάσματα του!
Το 1940 με αφορμή το Blitz, ο άνθρωπος έδωσε μια ισχυρή σφαλιάρα στους ηγέτες που οργάνωσαν την ηθική του κατάρρευση με σκοπό να προάγουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Όταν όλοι πιστεύαν ότι θα τον εξαθλιώσουν με τους συνεχόμενους βομβαρδισμούς εκείνος έσφιξε τα δόντια του, προσπέρασε με πόνο κάθε ξαφνική απώλεια που βίωσε και συνέχισε να ζει αφού πρώτα βοήθησε τον διπλανό του.
Εμείς;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου